Në fund të Luftës Nacional Çlirimtare, në vend po përhapej me shpejtësi një infeksion i rëndë duke prekur me dhjetra, mijëra njerëz. Ndonëse nëpër rrugë nuk ndiheshin më tronditjet e bombardimeve, luftëtarët e lirisë ishin shëndërruar në ikonat e një sistemi totalitar, i cili po zinte rrënjë në mendjet e shqiptarëve. Në këtë kohë një mjek i diplomuar në Austri po niste pa e ditur marshimin drejt një lufte të dyfishtë. I specializuar në Universitetin e Vienës për dermatologji dhe venerologji, Kadri Kërçiku zgjodhi t’i përkushtohej punës si mjek në vendin e tij.

“Babait tim i është lutur profesori i tij në Vienë që të punonte atje, por si nuk kishte pranuar duke i thënë se do të kthehej në Shqipëri”

, tregoi Evelina Kërçiku, vajza e Kadri Kërçikut në një intervistë për “Jo vetëm modë” në Tv Klan.

Por ky gjest atdhetarie nuk e shpëtoi nga përndjekia e vitit 1947 ndaj klasës së intelektualëve, ku ishte akuzuar për agjitacion dhe propagandë. Ai ishte pasardhësi i një prej themeluesve të Tiranës, biri i ish-nënprefektit Sulejman Kërçiku, Kadriu u dënua me 10 vite burg.

“Nuk mbaj mend asgjë nga kjo shtëpi përveç dashurisë që kam për ngjyrën rozë. Kam kujtim me vëllanë e madh, Arjanin që më tërhiqte përdore në disa shkallë gri që nuk mbaronin dhe që në fund arritëm në një sheshpushim ku pash babin në një karrige me duar të lidhura. Kaq janë kujtimet”

, tha Evelina.

E megjithatë dy vite pasi u arrestua nga regjimi, si për mrekulli Kadri Kërçiku u shpall krejt i pafajshëm.

“Doktor Mëhilli shkruan që ia kishte shumë nevojën sepse ishte momenti që në Shqipëri kishte shumë sifiliz”,

tregoi Evelina.

Në fillim të viteve 50-të, Kadri Kërçiku ishte i lirë dhe i vendosur të bënte ç’të ishte e mundur për të zhdukur infeksionin. I tronditur nga shkalla e përhapjes së sëmundejeve dermoveneriane si sifilizi, leproza apo dermatofitia, doktor Kërçiku mori masa nga më ekstremet për t’i izoluar duke udhëtuar në çdo cep të Shqipërisë për të mos lënë asnjë pacient pa mjekimet e duhura. Në një kohë kur sifilizi dhe leproza mjekoheshin me mjekime popullore, Kadri Kërçiku u bë i pari mjek shqiptar që solli kurat e posaçme për këto sëmundje në Shqipëri. Ai është madje autor i një ligji të vitit 1949, i cili detyronte zbulimin, denoncimin dhe kurimin e sëmundjes së sifilizit. Falë Kadri Kërçikur u ngritën më shumë se 60 dispaseri dermoveneriane dhe për kurimin e këtyre sëmundjeve u specializuan një numër i madh mjekësh dhe infermierësh. Mijëra të sëmurë me sifiliz u shëruan.

“Në vitin 1955 u mbajt një kongres europian për dermatologët dhe babai do të shkonte aty. Babai shkoi në kongres dhe mbajti gjithë temën ku deklaroi se sifilizi ishte gati në largim në Shqipëri. Atëherë ata i thanë se vinte nga një vend komunist dhe se thoshte gjëra jo të vërteta. Babai i iu tregoi se ishte mjek përgjegjës, se kishte studiuar në Vienë dhe se kishte arritur vërtetë atë gjë. Atëherë e gjithë salla ishte ngritur në këmbë dhe e ka duartrokitur. Dhe babai u bë anëtar i shoqatës europiane të dermatologjisë. Më kujtohet që gjithmonë i vinin pako me mediakamentet e reja”,

tha Evelina Kërçiku.

Në vitin 1973 kur Kadri Kërçiku kishte ndërruar jetë numri i pacientëve me sifiliz apo sëmundje të tjera dermoveneriane ishte zero. Ndonëse nuk rreshti kurrë së përndjekuri nga regjimi, Kadri Kërçiku e kishte fituar luftën më të rëndësishme, atë së cilës i kishte dedikuar gjithë jetën.

/tvklan.al