Në rubrikën “Ka një mesazh për ty” tek E Diela Shqiptare kanë ardhur dy shokë ushtrie të cilët janë ritakuar para 3 vitesh, Qaniu dhe Fiqëreti. Dëshira e tyre më e madhe ishte të ritakonin shokët e ushtrisë që i kanë njohur para 46 vitesh. Në studio u ftuan Pëllumbi, Marku, Lefteri dhe Ismeti dhe Mehmeti. Në fillim ishte disi e vështirë për të njohur njëri-tjetrin sepse tani janë plakur dhe janë mbushur me rrudha. Por sapo dëgjonin emrat e njëri-tjetrit atyre i riktheheshe kujtesa.

Vetëm 3 shokë nga ushtria nuk arritën dot të vinin në studio zoti Tafil i cili i bën shumë të fala, por nuk mund të merrte dot pjesë në këtë rubrikë për arsyet e tij personale, Dalipi nuk mund të vinte sepse vuan nga humbja e kujtesës prej 6 vitesh dhe vajza e tij Marjeta ka bërë një videomesazh për t’i dhënë këtë lajm shokëve të babait të saj dhe i uron atyre shëndet të plotë. Ndërsa shoku i tyre Kozma që i thërrasin dhe komandat ka ndërruar jetë që në vitin 2008 dhe këtë lajm e dha djali i i tij përmes një videomesazhi.

“Përshendetje unë quhem Ermal Ziu, jam djali i Kozma Ziut. Mirënjohje pafund juve që e keni ftuar, me hidhërim dua t’ju tregoj për datën 15 Tetor të vitit 2008, shoku juaj dhe babai im ka ndërruar jetë. Para një muaji ne kujtuam vitin e 12 të largimit të tij nga kjo jetë. Doja ta mbyllja këtë mesazh me një mirënjohje për të gjithë ata njerëz që kanë dashur ta sjellin Kozmain në atë studio, një falenderim i veçantë për emisionin tuaj dhe respekt për Zotin Gjebrea”, është shprehur i biri i Kozmait.

Ardit Gjebrea: Në moshën 62-vjeçare zoti Kozma është ndarë nga jeta pas një ataku kardiak, i mungon familjes, tashmë i mungon dhe shoqërisë.

Shokët e ushtrisë u trishtuan dhe u mërzitën kur e morën vesh këtë lajm të hidhur, por ata që u prekë më shumë ka qenë Qaniu dhe Marku të cilët nuk i mbanin dot lotët. /tvklan.al

Ka nje mesazh per ty – Pengu i babait! (29 Nentor 2020)

Në rubrikën “Ka një mesazh për ty” tek E Diela Shqiptare ka qenë një baba i cili ka rrëfyer historinë e jetës së tij dhe problemet që ka hasur ai dhe familja e tij për shkak të varfërisë. Ai tregon se ishin të varfër dhe kishin një shtëpi shumë të shkatërruar dhe sa shi binte jashtë, binte dhe brenda. Madje ai tregon se vajzën e tij Rajmondën e mbulonte me plastmas natën që të mos lagej nga shiu.

Ardit Gjebrea: Më trego pak për lidhjen tënde me Rajmondën.

Besniku: Rajmondën e kam vajzën e parë, ishte gëzimi i parë i jetës sime e cila erdhi në jetë në një kohë të shkurtër kur vdiq dhe vëllai im. Ishim shumë fukarenj dhe për arsye të fukarallikut na i prenë dhe dritat 9 muaj që korenspondoi me lindjen e vajzës. Mëngjes për mëngjes gruaja ia pastronte hundët nga tymi i qiriut. Në atë koha bleva një shtëpi me dy dhoma, lekët i mora borxh. Shtëpia ishte copë copë, sa shi binte jashtë, aq shi binte dhe brenda. Për dy vajzat sigurova një krevat marinari që i vija në gjumë në darkë dhe kur binte shi, vajzës i vija dhe një plastmas për ta siguruar që mos i binte uji sipër. Në mëngjes kur ngrihej, ishte lagur tapeti, rrugica. 

Ardit Gjebrea: Ti ku punoje?

Besniku: Punoja në Durrës, bujk, gruaja në shtëpi. Dalëngadalë shyqyr Zotit vajzat u rritën dhe në jetë erdhën dhe dy fëmijë të tjerë, një vajzë dhe djalin e kam të fundit dhe është në klasën e parë. Rajmonda u rrit, filloi klasën e parë me rezultate shumë shumë të mira. Nuk kërkonte asnjëherë lekë si shoqet e veta. Nuk më thoshte asnjëherë o bab kam parë atlete të mira, pandallona të mira. Monda filloi të rritej, shoqet e veta festonin ditëlindjen, unë isha veti i katërt, 12 milion lekë borxh nuk i thonë pak në atë kohë dhe nuk isha në gjendje t’ja festoja asnjëherë ditëlindjen. Ecën vitet, Rajmonda me rezultate shumë të mira, përfundoi 9-vjeçaren dhe arrita ta regjistroja tek gjimnazi “Sami Frashëri”.

Ardit Gjebrea: Si ja bëje për t’i veshur, ushqyer, deri në çfarë niveli shkonte?

Besniku: Çfarë të them unë, ato që më sillnin ato i vishja, por jo vetëm Rajmondës, por të gjithë fëmijëve. Pra gjërat që na falnin, sillnin atletet, këpucët kushërinjtë.

Ardit Gjebrea: Po ditën e parë të shkollës?

Besniku: Do zgjidhnim më të mirat nga ato që na kishin sjellë.

Ardit Gjebrea: Rajmonda e vazhdoi shkollën deri në fund apo jo?

Besniku: Po deri në fund edhe universitetin për Gjuhë të huaj. Rajmonda filloi të bënte dhe shkollën dhe punën, të dyja. Në vitin e parë gjimnaz aplikoi për Call Center por nuk e pranuan se ishte poshte moshës dhe vitin e dytë punonte pasdite me 4 orë, i siguronte lekët vetë, i ruante, nuk i prishte. Harrovë të ta them që lekët që i jepja unë, 5 qind lekëshin, siç ia jepja në mëngjes ma sillte prap në darkë./tvklan.al