Euroskeptikët e thekur mund të duan të mendojnë se BE është në telashe, po ndërsa liderët mblidhen në Bruksel për samitin e tyre të verës të enjten, Eurofilët e përkushtuar gjithashtu po ngrenë alarme.

“Brishtësia e BE po rritet”, paralajmëron Shefi i Komisionit të BE Jean-Claude Juncker. “Plasaritjet po rriten në numër”.

Ka qenë e lehtë të shpërqëndrohesh gjatë dy javëve të fundit nga qeveria e re italiane dhe refuzimi i anijeve të shpëtimit të emigrantëve të OJQ-ve.

Por zoti Juncker ka të drejtë: ndarjet e BE-së shkojnë më thellë dhe janë më të përhapura.

Emigrimi vë Europën jugore kundër asaj të veriut.

Italia dhe Greqia ziejnë përbrenda nga pakënaqësia pasi janë lënë vetëm për t’u marrë me ardhjen e emigrantëve. Ndërkohë, vendet e veriut, fajësojnë jugun se nuk ka patrulluar më mirë kufijtë e tyre mesdhetarë.

Migrimi e zvogëlon BE-në nga lindja në perëndim gjithashtu.

Shtetet anëtare më të reja nga Evropa Qendrore dhe Lindore nuk kanë nënshkruar asnjëherë vizionin e pas Luftës së Dytë Botërore “një për të gjithë e të gjithë për një”.

Kur bëhet fjalë për solidaritetin e BE-së dhe ndarjen e detyrimeve, ata janë jo-besimtarë të zjarrtë. Ata me vendosmëri u kthejnë shpinën kur Italia dhe Gjermania pretendojnë për kuotat e emigrantëve.

Numri i emigrantëve që vijnë në mënyrë të paligjshme në Evropë mund të jetë i ulët, por po kështu është toleranca e votuesve të problemit.

Rritja e numrit të politikanëve që mbajnë qëndrim të ashpër ndaj emigracionit në të gjithë BE-në, ka inkurajuar përkrahësit e linjës së ashpër si Victor Orban i Hungarisë dhe Sebastian Kurz i Austrisë, i cili merr presidencën e BE-së këtë gjashtëmujor të shtyjë emigracionin si një përparësi kryesore.

“Mbajini ato jashtë”, është qëllimi kryesor i Austrisë ndërsa kreu më me influencë i Europës, Angela Merkel, arrin në Bruksel të enjten duke shtyrë dhe duke u lutur për kompromis mbi ndarjen e detyrimeve dhe parandalimin, numri i udhëheqësve të BE-së vendosin të parandalojnë emigrimin po rritet.

Kjo më sjell në shtresën e ardhshme të ndarjeve evropiane të provokuara nga migrimi: brenda qeverive kombëtare, si dhe midis vendeve.

Gjermania është shembulli më dramatik.

Zonja Merkel është dobësuar në mënyrë të qartë në shtëpi nga politika e saj e mëparshme me dyer të hapura për emigrantët.

E konsideruar si politikisht e paprekshme kancelares gjermane tashmë i është dhënë një ultimatum nga ministri i saj i brendshëm.

“Deri në fund të këtij samiti në Bruksel, ju duhet të vini në shtëpi me një zgjidhje të zbatueshme pan-evropiane për të ndaluar emigrantët e paligjshmë që derdhin gjakun në Gjermani”, ka kërcënuar  Horst Seehofer. “Ose do të mbyllim në mënyrë të njëanshme kufijtë e Gjermanisë”.

Qeveria austriake tha këtë javë se do të duke shkaktuar një efekt domino të kufirit në të gjithë Evropën, me një impakt sizmik në projektin politik dhe ekonomik të çmimit të BE-së: marrëveshja e Shengenit për kufirin e jashtëm.

Kjo do të ishte një goditje për Brukselin dhe makth për Gjermaninë e cila është lidere e eksportit në Europë.

Sigurisht që nuk jemi atje akoma.

Në stilin e vërtetë të Bashkimit Europian, sapo u mblodh rreth një tavoline këtu në Bruksel, padyshim do të theksohet se çfarë i bashkon më tepër vendet anëtare.

Përsa i përket migrimit, udhëheqësit e BE-së lehtë do të bien dakord të forcojnë rojet e tyre kufitare Frontex.

Ka gjithashtu rritje të konvergjencës rreth idesë së krijimit të të ashtuquajturave qendra të zbarkimit jashtë BE-së për të identifikuar emigrantët ekonomikë, të cilët në teori mund të dërgohen në shtëpi. Atyre që kanë të drejtën e azilit apo statusit të refugjatit mund t’u jepen pasazhe të sigurta dhe ligjore për në Evropë.

Dhe flitet shumë për një bashkëpunim më të ngushtë me vendet e emigrimit të origjinës dhe vendet e tranzitit që emigrantët kalojnë për të bërë rrugën e tyre për te anijet e kontrabandës.

Por këto ide janë më të lehta për t’u formuluar sesa për të kryer.

Ju do të keni nevojë për shumë roje kufitare të BE për të patrulluar milje të vijës bregdetare në Evropën Jugore. Ju do të keni nevojë për leje nga shtetet afrikane si Nigeri dhe Çad për të ngritur qendrat e përpunimit, për shembull. Deri tani ky është një objektiv i largët.

Burime t të qeverisë gjermane më thanë se i dhanë këtij projekti tre mundësi për mbijetesë, falë natyrës gjithnjë e më nacionaliste të shumë qeverive evropiane.

“Dhe nëse Schengen dështon”, parashikojnë ata, “ky do të ishte fillimi i fundit i Bashkimit Evropian”.

Është shumë herët për të paralajmëruar rënien e BE-së apo madje edhe fundin e karrierës së znj. Merkel në qeveri si rezultat i kësaj krize politike në Evropë.

Por, siç presidenti i BE-së, Donald Tusk u tha krerëve të BE-së në prag të mbërritjes së tyre: “Pengesat janë shumë të mëdha dhe koha është e shkurtër”.

Burimi: Katya Adler, BBC

Përshtati: tvklan.al