Kina ka prodhuar në masë letër higjienike në shekullin e XIV, por ajo u shfaq në botën perëndimore në mes të viteve 1800. Sidoqoftë, u desh pak kohë dhe përpjekje për ta bërë produktin revolucionar të popullarizuar. Njerëzit preferuan t’u përmbahen metodave tradicionale dhe iu drejtuan sendeve të ndryshme për të ruajtur higjienën e tyre.

11. Kallinjtë e misrit

Vendasit amerikanë dhe kolonistët në vitet 1700 përdorën kallinj të thatë për nevojat e tyre higjienike. Kjo mund të shpjegohet me faktin se misri ishte me bollëk dhe kishte veti të buta, thithëse. Ndoshta nuk është aq e përparuar sa letra e butë, por prap është më e sigurt dhe më komode se gjërat e tjera.

10. Bora

Njerëzit që jetonin në rajonet e ftohta (si Inuits) përdornin borën si një material pastrues pas jashtëqitjes. Disavantazhi i kësaj metode ishte dukshëm (i ftohti). Sidoqoftë, trupi mund të mësohej me të nëse dëbora përdorej çdo ditë.

9. Gurët

Fshirja me gurë është një nga teknikat më të vjetra të banjës. Në kohët antike, njerëzit përdornin atë që mund të gjenin lirshëm dhe lehtësisht rreth tyre, përfshirë gurët dhe materialet e tjera natyrore. Sigurisht, nuk është metoda më komode nga pikëpamja modern, por ishte ndoshta një zgjidhje e mirë shekuj më parë kur asgjë tjetër nuk ishte e dobishme.

8. Shkopinjtë

Rreth 2,000 vjet më parë, njerëzit në Kinën Antike përdornin shkopinj higjienikë të veçantë të prerë nga bamboo. Ata quheshin tradicionalisht salaka, cachou, ose chugi. Skajet e instrumenteve ishin të mbështjella me leckë, duke e bërë atë më të lehtë për t’u përdorur për çështjet intime.

7. Copëzat e qeramikës

Njerëzit në Greqinë e Lashtë përdornin “pessoi” ose copa të vogla qeramike. Copat kishin diametër prej 3 cm deri në 11 cm dhe ishin prerë me qëllim nga qeramika e vjetër e thyer për të pasur kënde më të butë.

6. Sfungjer në një shkop

Njerëzit në Romën e Lashtë përdornin një sfungjeri të lidhur në një shkop. Ajo pastroheshe me uthull, ujë dhe kripë e më pas përdorej prap.

5. Guackat e midhjeve

Duket e pabesueshme, por njerëzit që jetonin në ishuj dhe në zonat bregdetare përdornin guacka midhje për tu pastruar pas jashtëqitjes. Nëse guackat nuk ishin në dispozicion, banorët e ishullit përdornin lëvore kokosi. Ishte mjaft e pakëndshme për shkak të skajeve të mprehta, por paraardhësit tanë nuk kishin shumë zgjedhje.

4. Rrobat

Në Amerikën e hershme dhe në Evropë, njerëzit përdorën lecka të vjetra për të fshirë veten pasi shkonin në tualet. Rroba të tilla mund të laheshin dhe të përdoreshin përsëri. Butësia e materialit ishte një nga avantazhet e kësaj metode.

3. Bar

Është logjike që për shekuj me radhë që njerëzit përdornin materiale natyrore për higjienë dhe bimët ishin një ndër më të arsyeshmet që gjendeshin pothuajse kudo. Janë relativisht të buta dhe të sigurta për t’u përdorur dhe janë të lehta për tu hedhur.

2. Uji

Në Indi, Afrikë dhe vendet arabe njerëzit tradicionalisht përdornin dorën e majtë dhe pak ujë për të pastruar të pasmet. Kjo metodë është ende në përdorim në disa pjesë të globit.

1. Rërë ose papastërti

Kushte të ndryshme klimatike diktonin mënyra të ndryshme të higjienës. Në vendet e thata ku nuk mund të gjendeshin gjëra të tjera, njerëzit përdornin një grusht rërë ose papastërti për të pastruar të pasmet. Kjo është ndoshta një nga praktikat më pak të rehatshme dhe higjienike për njerëzit bashkëkohorë. /tvklan.al